25 december 412-416
Als Christus, altijd Zoon van God, zelf niet Mensenzoon is geworden, hoe kan de apostel dan van Hem zeggen: "Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkenis met God. Hij heeft zichzelf ontledigd en het bestaan van een slaaf op zich genomen. Hij is aan de mensen gelijk geworden, en als mens verschenen". Geen ander toch, maar Hijzelf in het bestaan van God gelijk aan de Vader, ja, de eniggeboren Zoon van God, "heeft zichzelf ontledigd, en is aan de mensen gelijk geworden". Geen ander toch maar Dezelfde, Hijzelf in het bestaan van God, gelijk aan de Vader, "heeft zich vernederd", let wel, geen ander, maar "zichzelf, door gehoorzaam te worden tot de dood, tot de dood aan een kruis". Dit alles heeft de Zoon van God niet anders gedaan, dan in zijn bestaan als Mensenzoon. Bovendien, als Hij die altijd Gods Zoon is zelf niet Mensenzoon is geworden, hoe kan de apostel tot de christenen van Rome dan zeggen dat hij is "bestemd voor de dienst van het evangelie dat God eertijds door zijn profeten in de heilige schriften heeft aangekondigd: de boodschap over zijn Zoon, die naar het vlees is geboren uit het geslacht van David"? Ja, de Zoon van God, wat Hij altijd al was, is uit het geslacht van David naar het vlees geworden, wat Hij niet was. Bovendien, als Hij, die Zoon van God is, zelf niet Mensenzoon is geworden, hoe "heeft God zijn Zoon dan gezonden, geboren uit een vrouw?" Uit de Vader is Hij geboren zonder een dag in de tijd; uit de moeder is Hij geboren op deze dag. Want die dag, die Hij heeft geschapen, heeft Hij uitgekozen om er zelf op geschapen te worden, zoals Hij uit zijn moeder is gevormd, die Hij zelf heeft gevormd. Omdat overigens vanaf deze dag de dagen weer langer worden, past de dag goed bij de zending van Christus door wie van dag tot dag "ons innerlijk leven zich vernieuwt". De eeuwige Schepper toch die in de tijd schepsel werd, moest die dag als zijn geboortedag krijgen die in de tijd met hem overeenkwam.